رخ موزيک

هم عاقبت مردم کاشانه به دوشم
من گام و گذر را به رسيدن نفروشم
من صورت ماتي که به آيينه نيايد
شعري که نه ديوانه نه فرزانه درآيد
صدايم بزن که شايد زمستان من سرآيد مرا زنده کن به تابيدني که تنها ز رويت برآيد
صدايم بزن که بي تو فرو خفته در سکوتم به بال و پري نجاتم بده که من رو به رو با سقوطم
سر تا سر اين بحر پراکنده سراب است حال قمر و شمس و زمين بي تو خراب است
حتي اگر اندوه تو در سينه بريزم رسواتر از آنم که به آيينه گريزم من آيينه گريزم
صدايم بزن که شايد زمستان من سرآيد مرا زنده کن به تابيدني که تنها ز رويت برآيد
صدايم بزن که بي تو فرو خفته در سکوتم به بال و پري نجاتم بده که من رو به رو با سقوطم

در سختى اين روزگار
دلبرکم آهى برآر
آن آه مى رسد بالاى ابر
آن ابر مى شود رنگ بهار
همچون هوا در هر نفس
اين نيز بگذرد
This too shall pass
بى سازش و بى سازمان
دلبرکم سازى بران
آن ساز مى چکد بر کوه و دشت
آن دشت مى زند زنگ زمان
همچون هوا در هر نفس
اين نيز بگذرد
This too shall pass
اين اشاره ز جهان گذران مارا بس
This too shall pass
This too shall pass
اين اشاره ز جهان گذران مارا بس
در سختى اين روزگار
دلبرکم آهى برآر
آن آه مى رسد بالاى ابر
آن ابر مى شود رنگ بهار
همچون هوا در هر نفس
اين نيز بگذرد
This too shall pass